سرویس جهان مشرق؛ دولت سوریه در حدفاصل سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ به صورت متوسط، روزانه حدود ۲۵۰ هزار بشکه نفت را به کشورهای مختلف از جمله «آلمان، اسپانیا، استرالیا و...» صادر می کرد و این میزان فروش معادل ۲۰ درصد درآمد سالانه این کشور بود.

با شروع بحران در سال ۲۰۱۱ وضعیت ۱۸۰ درجه تغییر کرد و مناطق شمال، شمال شرق و شرق سوریه به تدریج در بازه زمانی ۴ ساله سقوط کردند و دمشق کنترل تعداد زیادی از میادین نفتی و گازی را از دست داد و با مشکل جدی روبه رو شد.

غارت هدفمند میادین نفتی سوریه برای نخستین بار توسط گروه تروریستی داعش و البته با حمایت آمریکایی ها و هماهنگی آنکارا صورت گرفت و روزانه هزاران کامیون از مناطق نفتی شرق (به ویژه استان دیرالزور) به مرزهای مشترک با ترکیه می رسیدند و محوله های نفتی را تخلیه می کردند.

در آن مقطع زمانی گروه تروریستی داعش مناطق وسیعی از خاک سوریه را در اشغال داشت و تسلط بر مسیر جنوب به شمال نیز باعث شده بود بدون هیچ مزاحمتی نفت را غارت و از طریق استان حلب به ترکیه برساند و درآمد قابل توجهی را به دست آورد.

البته نباید فراموش کرد که فقط گروه تروریستی داعش نبود که از غارت منابع نفتی منتفع می شد و آمریکایی ها و ترکیه نیز در حدفاصل بازه زمانی سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ سودهای کلانی را از چپاول ثروت های ملی سوریه به جیب زدند و از سویی دیگر متحدان کاخ سفید نیز نفت را با قیمت پایین خریداری می کردند و در این دزدی آشکار شریک بودند.

آمریکا از سال ۲۰۱۷ به بعد نیز زمانی که تاریخ مصرف گروه تروریستی داعش در شرق رود فرات برایش تمام شد، باز هم از طریق گروه های دست نشانده (نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه) به غارت منابع نفتی سوریه ادامه داد و این روند همچنان در برخی مناطق در جریان است.

به گزارش مشرق، ترامپ در روزهای گذشته نیز در اظهارنظری آشکار و علنی اعلام کرد که نیروهای آمریکایی برای نفت در سوریه حضور دارند و پایگاه های نظامی را در حومه میادین نفتی به ویژه در استان های حسکه و دیرالزور حفظ می کند.

در حال حاضر، «حسکه» یکی از مهم ترین استان های نفتی و گازی در شمال شرق سوریه به شمار می آید که با کشورهای عراق و ترکیه مرزهای مشترک دارد و آمریکایی ها در این استان بیشترین حضور نظامی غیر قانونی و اشغالگرانه دارند.

حدود ۸۰ درصد از مساحت استان «حسکه» در تصرف نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه و ۲۰ درصد دیگر از خاک این استان در کنترل نیروهای ارتش سوریه و اشغال ارتش ترکیه و گروهک های تروریستی است.

بزرگترین میادین نفتی در شمال شرق، شمال، مرکز و جنوب استان حسکه واقع شده اند و براساس آخرین اطلاعات به دست آمده، آمریکایی ها همچنان در مناطق نفتی مهم «رمیلان و الشدادی» حضور دارند.

به گزارش مشرق، آمریکایی ها و نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه حدود ۴۵ درصد از مساحت استان دیرالزور را در اشغال دارند و بیشتر میدان های نفتی و گازی در شرق رود فرات واقع شده اند و در تصرف آنان است.

«کونیکو، العمر، التنک، غواری، سیجان، جرینوف، ازرق، قهار۱، قهار۲، غلبان، الجفره،  یونس، شعیطات، ابوحردان، الشدیها، الکشمه، الکشمه جنوبی و ...» مهم ترین میادین نفتی و گازی به شمار می آیند که در اشغال هستند.

نیروهای ارتش سوریه نیز حدود ۵۵ درصد از مساحت استان دیرالزور را در اختیار دارند و میادین نفتی در محور غربی رود فرات از جمله «عکاش زیت، عکاش ۱، عکاش۲، حمر شمالی، الخراطه، المزرعه، شولا و التیم» در کنترل آنان است.

در استان حمص نیز میادین نفتی و گازی در مناطق شرق، جنوب شرقی و جنوبی (شمال غرب السخنه، شمال تدمر و شرق شعیرات) واقع شده اند و به طوذ کامل در کنترل نیروهای ارتش سوریه قرار  دارند.

حدود ۹۳ درصد از مساحت این استان در کنترل نیروهای سوری و فقط منطقه «التنف» در اشغال نیروهای آمریکایی و و تروریست ها است؛ حمص بزرگترین استان مرکزی در سوریه به شمار می آید که از محور شرق با عراق و از محور غرب با لبنان هم مرز است.

در استان حمص نیز بیشتر میدان های نفتی و گازی از جمله «عقریبات» در مناطق مرکزی و شرقی واقع شده اند و در کنترل نیروهای ارتش سوریه هستند؛ ۹۷ درصد از مساحت استان حماه در تسلط نیروهای سوری است و گروهک های تروریستی فقط بخش های از شمال غرب (دشت الغاب) این استان را در اشغال دارند.

به گزارش مشرق، بیشترین میادین نفتی و گازی در استان «رقه» نیز در مناطق جنوبی، جنوب شرقی و جنوب غربی قرار دارند و در کنترل نیروهای سوری هستند؛ این استان در شمال سوریه واقع شده است.

در حال حاضر، نیروهای ارتش سوریه حدود ۵۵ درصد از مساحت استان رقه را در اختیار دارند و ۳۵ درصد از خاک این استان در تصرف نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه است؛ نیروهای ارتش ترکیه و گروهک های تروریستی نیز حدود ۱۰ درصد از استان رقه را به اشغال در آورده اند.